PYTANIA-ile dostanę za takie uszkodzenia, za ile to naprawię
: wt lip 21, 2009 11:04
W tym temacie zamieszczamy pytania dotyczące kwestii: ile dostane za uszkodzenia po wypadku albo za ile da sie to naprawić
Zamieszczanie tego typu pytań poza tematem będzie skutkowało kasowaniem takich postów i warnami
Odszkodowanie za „części oryginalne” czy „zamienniki”?
Pan X kupił wymarzony od lat samochód. Bardzo o niego dbał, dokonując przeglądów i napraw eksploatacyjnych zawsze w autoryzowanym serwisie (ASO). Niestety, któregoś dnia w jego pojazd uderzył kierowca, który wymusił pierwszeństwo. Wina sprawcy była bezsporna, posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej. Pan X zgłosił więc szkodę do zakładu ubezpieczeń sprawcy. Auto chciałby naprawić w ASO, zgodnie z technologią producenta i przy użyciu oryginalnych części zamiennych (koszt 10 000 zł). Ubezpieczyciel nie kwestionuje zasady swojej odpowiedzialności, jednakże wskazuje, iż zapłaci jedynie za naprawę przy użyciu tańszych części niepochodzących od producenta pojazdu, tj. 5000 zł. Twierdzi, iż ich jakość jest taka sama jak pochodzących od producenta i z pewnością przywrócą one pojazd do stanu sprzed wypadku. Czy pan X może dochodzić odszkodowania w pełnej wysokości, tj. uwzględniającego koszt części pochodzących od producenta?
W takim stanie faktycznym łódzki sąd uznał, iż poszkodowanemu, który dochodzi odszkodowania z OC sprawcy, przysługuje prawo do domagania się zwrotu kosztów naprawy w ASO, przy użyciu części oryginalnych i zgodnie z technologią producenta.
Ubezpieczyciel jest obowiązany do pełnego odszkodowania
Zakład ubezpieczeń odpowiada w granicach odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody, który jest w nim ubezpieczony. Granice te są uregulowane w Kodeksie cywilnym.
Poszkodowany ma wybór
Naprawienie szkody (odszkodowanie) w tych granicach powinno obejmować wszystkie straty, które poszkodowany poniósł wskutek zaistnienia szkody, stanowiące normalne następstwa działania, z którego szkoda wynikła, zarówno straty, które poszkodowany poniósł, jak i korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 K.c.). Następuje ono według wyboru poszkodowanego, przez przywrócenie stanu poprzedniego (np. naprawa pojazdu), bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 § 1 K.c.). Ustawodawca pozostawia zatem wybór sposobu naprawienia szkody poszkodowanemu, zaś wysokość odszkodowania wynika jedynie z wysokości szkody (oraz oczywiście w przypadku odpowiedzialności ubezpieczeniowej z OC – sum gwarancyjnych).
W ASO można stosować części niepochodzące od producenta
W praktyce sądowej i ubezpieczeniowej pojawiły się wątpliwości odnośnie tego, czy ubezpieczyciel może ograniczyć poszkodowanemu prawo do wyboru rodzaju części zamiennych potrzebnych do naprawy pojazdu. Ubezpieczyciele często powołują się na Rozporządzenie Komisji Europejskiej dotyczące konkurencji w sektorze motoryzacyjnym, tzw. GVO1. Regulacje GVO zostały powtórzone w Rozporządzeniu Rady Ministrów z 28 stycznia 2003 r. w sprawie wyłączenia określonych porozumień wertykalnych w sektorze pojazdów samochodowych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję2. Rozporządzenie GVO umożliwia stosowanie w autoryzowanych serwisach samochodowych części alternatywnych (niepochodzących od producenta), co wcześniej było niedopuszczalne.
Wskazane przepisy wprowadziły następujące kategorie części zamiennych:
•Oryginalne części zamienne pochodzące od producenta – sygnowane przez producenta pojazdu z oznaczeniem jego firmy, produkowane na tej samej linii produkcyjnej, co elementy zastosowane przy montażu pojazdu.
•Oryginalne części zamienne od niezależnego dystrybutora – produkowane przez niezależnego producenta, jeśli zaświadczy on, że zostały one wyprodukowane zgodnie ze specyfikacjami i standardami produkcyjnymi ustalonymi przez producenta danych pojazdów i są tej samej jakości co części stosowane do montażu pojazdów. Problem polega na tym, że jedynym kryterium oceny zgodności tych części z normami producenta pojazdu jest oświadczenie niezależnego producenta. Nie ma żadnych przepisów, które mogłyby umożliwić jakąkolwiek kontrolę podmiotów, które składają takie oświadczenia czy też kontrolę jakości takich części.
•Części zamienne porównywalnej jakości – części produkowane przez jakiekolwiek przedsiębiorstwo (inne niż producent pojazdu), które może w każdej chwili zaświadczyć, że wyprodukowane przez nie części odpowiadają pod względem jakości elementom zastosowanym przy montażu danego pojazdu. Są one jednak produkowane według innych norm niż producenta. Znów jedynym „dowodem” owej „porównywalnej jakości” z częściami producenta jest oświadczenie przedsiębiorstwa. Wprowadza to konsumentów w błąd, gdyż części „o porównywalnej jakości” w rzeczywistości mają zwykle jakość niższą od oryginalnych części pochodzących od producenta.
•Pozostałe części zamienne. Nie muszą spełniać żadnych wymogów (poza ogólnymi normami bezpieczeństwa), ich producenci nie muszą posiadać żadnego dokumentu sprawności technicznej.
Jak widać, wprowadzone przez Rozporządzenie GVO terminy odbiegają od używanych na co dzień. W potocznym języku części oryginalne to części pochodzące od producenta pojazdu, zaś wszelkie pozostałe nazywane są „zamiennikami”. Te ostatnie potrafią być czasem nawet kilka razy tańsze od części „oryginalnych”.
Wniosek: tylko jeśli chodzi o pierwszą grupę części (tj. części oryginalnych pochodzących od producenta) możemy mieć pewność, że są one takiej samej jakości jak w nowym pojeździe. W przypadku pozostałych takiej pewności nie mamy. A to z pewnością może mieć wpływ na stan naszego samochodu. Aczkolwiek ze swojego doświadczenia wiem( pracowałem w Valeo) że często częsci alternatywne pochodzą z tej samej taśmy co orginały na 1 montaż.
Sądy stoją na stanowisku, iż w przypadku pojazdów nowych (do kilku lat) poszkodowany może dochodzić odszkodowania w wysokości równowartości kosztów naprawy w ASO i przy użyciu części najwyższej jakości, tj. części oryginalnych pochodzących od producenta (co oczywiście nie znaczy, iż poszkodowany nie może naprawić pojazdu taniej). W orzeczeniu z 25 kwietnia 2002 r.3 Sąd Najwyższy stwierdził, iż:
„Ubezpieczony, nabywając części samochodowe, nie ma obowiązku poszukiwać sprzedawcy oferującego je najtaniej; wartość części zamiennych do samochodów zagranicznych należy ustalić według cen stosowanych w przedstawicielstwach marek tych pojazdów lub autoryzowanych stacjach obsługi.”
Natomiast ubezpieczyciele często ograniczają swoją odpowiedzialność do wartości części oryginalnych, ale pochodzących od niezależnego dystrybutora albo części o „porównywalnej jakości”, argumentując, że zgodnie z rozporządzeniem GVO części te mają dorównywać jakości częściom pochodzącym od producenta. Jest to rozumowanie błędne. Celem bowiem GVO było otwarcie szerokiego rynku dla niezależnych, mniejszych producentów części zamiennych, gdyż przy naprawach niegwarancyjnych klient ma prawo, w świetle takich uregulować, zadecydować o użyciu tego typu tańszych części do naprawy wykonywanej w ASO. Chodziło więc o ułatwienie funkcjonowania na rynku motoryzacyjnym wolnej konkurencji, a nie o stworzenie możliwości ograniczania odszkodowań za naprawę poszkodowanym w ten sposób, iż obliczać się je będzie na podstawie części niepochodzących od producenta, powołując się na to, iż – teoretycznie – mają one „porównywalną” jakość. Zwłaszcza, że w praktyce polskiego rynku zamienników jest oczywiste, iż tak nie jest.
Podobne stanowisko prezentuje doktryna prawa ubezpieczeniowego4 oraz Rzecznik Ubezpieczonych5.
Pojawia się tez pewne ale. Mianowicie ubezpieczyciel może wyrazić zgodę na naprawę pojazdu przy użyciu orginałów i w ASO, ale musi byc spłnionych kilka warunków, żeby nie uganiać się po sądach:
1. Naprawa przekraczająca wyliczenie kosztorysowe musi przed jej dokonaniem zostać uzgodniona z zakładem ubezpieczeń
2. Musi zostać przedstawiona faktura za naprawę pojazdu wraz z fakturą źródłową za częsci zamienne
3. Wartość naprawy nie może przekraczać 100% wartości pojazdu z przed szkody
W przypadku np auta starszego często uznana zostaje szkoda całkowita co oznacza brak możliwości przedłożenia faktur i pozostaje tylko kwota wyliczona przez rzeczoznawce z zakładu ubezpieczeń. W tym przypadku jeśli chcemy naprawić auto i kwota przekracza nieznacznie szacunkową kwotę wyliczoną przez ZU można zwrócić się z prośbą o akceptacje wyższych kosztów naprawy i to wiąże sie z przedstawieniem faktur za naprawę pojazdum częsci zamienne oraz badanie techniczne stwierdzające fakt dokonania naprawy.
Jeśli chcemy tylko wysępić kase to pozostaje nam napisać odwołanie i w nim przedstawić swoje argumenty i żądania
Zamieszczanie tego typu pytań poza tematem będzie skutkowało kasowaniem takich postów i warnami
Odszkodowanie za „części oryginalne” czy „zamienniki”?
Pan X kupił wymarzony od lat samochód. Bardzo o niego dbał, dokonując przeglądów i napraw eksploatacyjnych zawsze w autoryzowanym serwisie (ASO). Niestety, któregoś dnia w jego pojazd uderzył kierowca, który wymusił pierwszeństwo. Wina sprawcy była bezsporna, posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej. Pan X zgłosił więc szkodę do zakładu ubezpieczeń sprawcy. Auto chciałby naprawić w ASO, zgodnie z technologią producenta i przy użyciu oryginalnych części zamiennych (koszt 10 000 zł). Ubezpieczyciel nie kwestionuje zasady swojej odpowiedzialności, jednakże wskazuje, iż zapłaci jedynie za naprawę przy użyciu tańszych części niepochodzących od producenta pojazdu, tj. 5000 zł. Twierdzi, iż ich jakość jest taka sama jak pochodzących od producenta i z pewnością przywrócą one pojazd do stanu sprzed wypadku. Czy pan X może dochodzić odszkodowania w pełnej wysokości, tj. uwzględniającego koszt części pochodzących od producenta?
W takim stanie faktycznym łódzki sąd uznał, iż poszkodowanemu, który dochodzi odszkodowania z OC sprawcy, przysługuje prawo do domagania się zwrotu kosztów naprawy w ASO, przy użyciu części oryginalnych i zgodnie z technologią producenta.
Ubezpieczyciel jest obowiązany do pełnego odszkodowania
Zakład ubezpieczeń odpowiada w granicach odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody, który jest w nim ubezpieczony. Granice te są uregulowane w Kodeksie cywilnym.
Poszkodowany ma wybór
Naprawienie szkody (odszkodowanie) w tych granicach powinno obejmować wszystkie straty, które poszkodowany poniósł wskutek zaistnienia szkody, stanowiące normalne następstwa działania, z którego szkoda wynikła, zarówno straty, które poszkodowany poniósł, jak i korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 K.c.). Następuje ono według wyboru poszkodowanego, przez przywrócenie stanu poprzedniego (np. naprawa pojazdu), bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 § 1 K.c.). Ustawodawca pozostawia zatem wybór sposobu naprawienia szkody poszkodowanemu, zaś wysokość odszkodowania wynika jedynie z wysokości szkody (oraz oczywiście w przypadku odpowiedzialności ubezpieczeniowej z OC – sum gwarancyjnych).
W ASO można stosować części niepochodzące od producenta
W praktyce sądowej i ubezpieczeniowej pojawiły się wątpliwości odnośnie tego, czy ubezpieczyciel może ograniczyć poszkodowanemu prawo do wyboru rodzaju części zamiennych potrzebnych do naprawy pojazdu. Ubezpieczyciele często powołują się na Rozporządzenie Komisji Europejskiej dotyczące konkurencji w sektorze motoryzacyjnym, tzw. GVO1. Regulacje GVO zostały powtórzone w Rozporządzeniu Rady Ministrów z 28 stycznia 2003 r. w sprawie wyłączenia określonych porozumień wertykalnych w sektorze pojazdów samochodowych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję2. Rozporządzenie GVO umożliwia stosowanie w autoryzowanych serwisach samochodowych części alternatywnych (niepochodzących od producenta), co wcześniej było niedopuszczalne.
Wskazane przepisy wprowadziły następujące kategorie części zamiennych:
•Oryginalne części zamienne pochodzące od producenta – sygnowane przez producenta pojazdu z oznaczeniem jego firmy, produkowane na tej samej linii produkcyjnej, co elementy zastosowane przy montażu pojazdu.
•Oryginalne części zamienne od niezależnego dystrybutora – produkowane przez niezależnego producenta, jeśli zaświadczy on, że zostały one wyprodukowane zgodnie ze specyfikacjami i standardami produkcyjnymi ustalonymi przez producenta danych pojazdów i są tej samej jakości co części stosowane do montażu pojazdów. Problem polega na tym, że jedynym kryterium oceny zgodności tych części z normami producenta pojazdu jest oświadczenie niezależnego producenta. Nie ma żadnych przepisów, które mogłyby umożliwić jakąkolwiek kontrolę podmiotów, które składają takie oświadczenia czy też kontrolę jakości takich części.
•Części zamienne porównywalnej jakości – części produkowane przez jakiekolwiek przedsiębiorstwo (inne niż producent pojazdu), które może w każdej chwili zaświadczyć, że wyprodukowane przez nie części odpowiadają pod względem jakości elementom zastosowanym przy montażu danego pojazdu. Są one jednak produkowane według innych norm niż producenta. Znów jedynym „dowodem” owej „porównywalnej jakości” z częściami producenta jest oświadczenie przedsiębiorstwa. Wprowadza to konsumentów w błąd, gdyż części „o porównywalnej jakości” w rzeczywistości mają zwykle jakość niższą od oryginalnych części pochodzących od producenta.
•Pozostałe części zamienne. Nie muszą spełniać żadnych wymogów (poza ogólnymi normami bezpieczeństwa), ich producenci nie muszą posiadać żadnego dokumentu sprawności technicznej.
Jak widać, wprowadzone przez Rozporządzenie GVO terminy odbiegają od używanych na co dzień. W potocznym języku części oryginalne to części pochodzące od producenta pojazdu, zaś wszelkie pozostałe nazywane są „zamiennikami”. Te ostatnie potrafią być czasem nawet kilka razy tańsze od części „oryginalnych”.
Wniosek: tylko jeśli chodzi o pierwszą grupę części (tj. części oryginalnych pochodzących od producenta) możemy mieć pewność, że są one takiej samej jakości jak w nowym pojeździe. W przypadku pozostałych takiej pewności nie mamy. A to z pewnością może mieć wpływ na stan naszego samochodu. Aczkolwiek ze swojego doświadczenia wiem( pracowałem w Valeo) że często częsci alternatywne pochodzą z tej samej taśmy co orginały na 1 montaż.
Sądy stoją na stanowisku, iż w przypadku pojazdów nowych (do kilku lat) poszkodowany może dochodzić odszkodowania w wysokości równowartości kosztów naprawy w ASO i przy użyciu części najwyższej jakości, tj. części oryginalnych pochodzących od producenta (co oczywiście nie znaczy, iż poszkodowany nie może naprawić pojazdu taniej). W orzeczeniu z 25 kwietnia 2002 r.3 Sąd Najwyższy stwierdził, iż:
„Ubezpieczony, nabywając części samochodowe, nie ma obowiązku poszukiwać sprzedawcy oferującego je najtaniej; wartość części zamiennych do samochodów zagranicznych należy ustalić według cen stosowanych w przedstawicielstwach marek tych pojazdów lub autoryzowanych stacjach obsługi.”
Natomiast ubezpieczyciele często ograniczają swoją odpowiedzialność do wartości części oryginalnych, ale pochodzących od niezależnego dystrybutora albo części o „porównywalnej jakości”, argumentując, że zgodnie z rozporządzeniem GVO części te mają dorównywać jakości częściom pochodzącym od producenta. Jest to rozumowanie błędne. Celem bowiem GVO było otwarcie szerokiego rynku dla niezależnych, mniejszych producentów części zamiennych, gdyż przy naprawach niegwarancyjnych klient ma prawo, w świetle takich uregulować, zadecydować o użyciu tego typu tańszych części do naprawy wykonywanej w ASO. Chodziło więc o ułatwienie funkcjonowania na rynku motoryzacyjnym wolnej konkurencji, a nie o stworzenie możliwości ograniczania odszkodowań za naprawę poszkodowanym w ten sposób, iż obliczać się je będzie na podstawie części niepochodzących od producenta, powołując się na to, iż – teoretycznie – mają one „porównywalną” jakość. Zwłaszcza, że w praktyce polskiego rynku zamienników jest oczywiste, iż tak nie jest.
Podobne stanowisko prezentuje doktryna prawa ubezpieczeniowego4 oraz Rzecznik Ubezpieczonych5.
Pojawia się tez pewne ale. Mianowicie ubezpieczyciel może wyrazić zgodę na naprawę pojazdu przy użyciu orginałów i w ASO, ale musi byc spłnionych kilka warunków, żeby nie uganiać się po sądach:
1. Naprawa przekraczająca wyliczenie kosztorysowe musi przed jej dokonaniem zostać uzgodniona z zakładem ubezpieczeń
2. Musi zostać przedstawiona faktura za naprawę pojazdu wraz z fakturą źródłową za częsci zamienne
3. Wartość naprawy nie może przekraczać 100% wartości pojazdu z przed szkody
W przypadku np auta starszego często uznana zostaje szkoda całkowita co oznacza brak możliwości przedłożenia faktur i pozostaje tylko kwota wyliczona przez rzeczoznawce z zakładu ubezpieczeń. W tym przypadku jeśli chcemy naprawić auto i kwota przekracza nieznacznie szacunkową kwotę wyliczoną przez ZU można zwrócić się z prośbą o akceptacje wyższych kosztów naprawy i to wiąże sie z przedstawieniem faktur za naprawę pojazdum częsci zamienne oraz badanie techniczne stwierdzające fakt dokonania naprawy.
Jeśli chcemy tylko wysępić kase to pozostaje nam napisać odwołanie i w nim przedstawić swoje argumenty i żądania
) odszkodowaniami komunikacyjnymi, żeby w przyszłości wejść w tą branże w miarę możliwości, dlatego moja wiedza jest może nie do końca pełna, ale w większości wypowiedzi (jak nie w 100%) chyba się zgadzamy, tylko może ubrałem to w nieodpowiednie słowa i się nie do końca zrozumieliśmy. 